• Banner Welkom in De Rank
  • Liturgisch centrum De Rank, wit

  • Liturgisch centrum De Rank, paars

We leven in de lijdenstijd. In de kerk besteden we aandacht aan de weg die Jezus ging. De weg van kruis en opstanding. Zijn sterven bepaalt ons bij ons eigen sterven. Daarom haalden vroeger de Katholieken een askruisje op aswoensdag. As en stof verwijst naar de bijbeltekst uit Genesis 3:19. “Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren” (NBG51). Het Hebreeuwse woord ‘afar’ wordt vertaald met stof of as. Stof bepaalt mensen bij hun nietigheid. Een belangrijke correctie in een wereld waarin velen groot en belangrijk willen zijn, waar alles draait om succes.

Nu is de Bijbel niet tegen groei en ambitie, integendeel zelfs. Vanaf het begin is de mens geroepen om te heersen over de schepping. Maar er is een duidelijke grens. Alleen God is de Allerhoogste, mensen zijn maar stof. En het is goed om daarbij stil te staan. Kwetsbaarheid, beperktheid, onvermogen… 

Deze dingen horen bij de mensen. De kern van de zondeval (Genesis 3) is dat de mens als God wil zijn. Op weg naar Goede Vrijdag en Pasen zien we iets bijzonders. In Jezus wil God juist mens worden en delen in onze nederige staat (Filippenzen 2). Hij komt in een vergankelijk lichaam, op Golgotha draait Hij alles om. In het paradijs wilde de mens als God zijn, het gevolg was verwijdering en vervreemding van God en elkaar. We maakten kennis met kwaad (en niet alleen goed). Maar Christus brengt in de gestalte van een nederig mens juist toenadering en verzoening.

Nederigheid is een belangrijk thema in de Filippenzenbrief. Euodia en Syntyche maakten ruzie, de strijd ging om wie de belangrijkste was. Frappant dat jezelf grootmaken vervreemding tot gevolg heeft. Paulus wijst op Christus. Hij ging de weg van de vernedering, werd stof en bracht zo verzoening en leven.

Ds. Menno Zandbergen