• Banner Welkom in De Rank
  • Liturgisch centrum De Rank, wit

  • Liturgisch centrum De Rank, paars

Visitatie is een ander woord voor bezoek. In de kerk bezoeken we el­kaar om te kunnen meeleven.

Spontane bezoeken zijn mooi. Geregeld bezoek ook. In de gemeente komen contactpersonen, pastoraalmede­ werkers, ouderlingen, predikanten en anderen op bezoek. Visitatoren bezoeken namens de landelijke kerk een plaatselijke gemeente om mee te leven, mee te denken en raad te geven. Onlangs is de Protestantse gemeente van Waddinxveen be­zocht door kerkvisitatoren.

Bezoeken of visitatie is een bijbels woord. In het Hebreeuws het woord paqad. Paqad is bezoeken om te kijken hoe het gaat. Paqad kan een bezoek inhouden waarbij reken­schap gevraagd wordt. Een soort functionerings- en beoordelingsbezoek waarbij een beloning, nieuwe taak of correctie kan volgen.

Paqad kan ook betekenen dat je elkaar na lange tijd eindelijk weer ziet, dat de band hersteld wordt, dat je het ge­voel hebt dat er eindelijk hulp is en iemand weer naar je omziet.

Beroemd is het ‘bezoek’ van de 10 geboden. God bezoekt mensen om te wegen of het tweede, derde of zelfs vierde geslacht de zonden van de voorouders overneemt. De NBV ver­taalt paqad in Exodus 20:5 met ‘boe­ten’. Boeten kan in de Bijbel wel een gevolg zijn van een ‘bezoek’, maar eerst wordt er bezocht, onderzocht, gevraagd en goed gekeken. Een ‘be­zoek’ kan namelijk ook leiden tot “als ze mij liefhebben en doen wat ik ge­bied, bewijs ik hun mijn liefde tot in het duizendste geslacht.” (Exodus 20:6).

Een ‘bezoek’ van God kan enorm bevrijdend zijn. Want zolang kwaad en zonde verborgen blijven, lijden mensen daaronder. De psalmdichter van Psalm 32 heeft dat ontdekt. Hij zegt in vers 3: “Zolang ik zweeg, teerden mijn botten weg.” En even later jubelt hij bevrijd: “Ik dekte mijn schuld niet toe, ik zei: ‘Ik beken de HEER mijn ontrouw’ – en u vergaf mij mijn zonde, mijn schuld.” 

De Bijbel beschrijft de levens van mensen die snakken naar een ‘be­zoek’ van God. Het bijbelboek Ruth getuigt daarvan. Elimelech en Naomi voelden zich ten tijde van de hon­gersnood zich verlaten door God. Ze vertrouwen steeds meer op eigen inzicht en zoeken hun toekomst in Moab. Daar raakt Naomi haar man en zonen kwijt. Ze wordt bitter. Op een dag hoort ze dat de HEER zich het lot van Zijn volk had ‘aangetrokken’ (paqad)-(Ruth 1:6). Dit vers is een keerpunt in het leven van Naomi. De problemen zijn nog steeds niet voor­bij. Haar bitterheid is nog niet voorbij. Ze ziet zelf nog geen toekomst, maar toch sprankelt het eerste hoofdstuk van hoop. Want God heeft Zijn volk ‘bezocht’. Gods bezoek is een daad van liefde die bevrijdt, hoop geeft en doet beseffen dat we er niet alleen voor staan.

Een ‘bezoek’ kan ook betekenen dat je geroepen wordt tot een taak. De eerste keer in de Bijbel dat het woord paqad zo wordt gebruikt, is als Jozef wordt aangesteld (paqad) als belangrijkste in het huis van Potifar. Als God je roept voor een taak, wordt je meegenomen in grotere plannen dan je eigen plannen. Dat betekent niet automatisch een gemakkelijk leven. Dat had Jozef niet. Maar Naomi ook niet, terwijl zij juist haar eigen plannen volgde. Een ‘bezoek’ dat tot ‘roeping’ leidt, zet in bewe­ging, weet zich geleid door God, weet zich gedragen door Zijn Geest, weet zich opgenomen in Gods hoop­volle plannen.

Wat mooi dat de kerk ‘bezoek’ vorm­ geeft in pastoraat, diaconaat en visi­tatie. Mensen die in Gods Naam ‘bezoeken’, met het gebed dat God zelf door al het menselijke heen ons ‘be­zoekt’. Misschien is het wat voor jou om mee te doen met bezoekwerk in de kerk. Een vraag ter overweging is: “Wil je ‘bezocht’ worden?” Dan moet je wel openstaan voor nieuwe rich ting en nieuwe hoop.


Een hartelijke groet,
ds. Menno Zandbergen