• Banner Welkom in De Rank
  • Liturgisch centrum De Rank, wit

  • Liturgisch centrum De Rank, paars

Geloof in God is nooit vanzelfsprekend geweest. Geloof noemen we niet voor niets een geschenk van God. Ook verlangen naar God is niet vanzelfsprekend.

In onze Westerse cultuur leven velen alsof je prima zonder God kunt leven. Prof. dr. Herman Paul schreef een studie naar de secularisatie van verlangen. Verlangen, zo stelt hij, komt uit het hart (lees hier meer). Van alle kanten wordt er getrokken aan ons hart. Ons hart wordt gevoed, gemanipuleerd, aangepraat en getrokken. Verschillende verlangens dringen naar de voorgrond in ons hart. Ons verlangen seculariseert, zo stelt Paul, zodra ons verlangen meer en meer in het hier en nu vervuld wil worden.

Alsof het verlangen naar God en de hemel verdwijnt achter een rij andere verlangens die vooral op het hier en nu gericht zijn. Nu heeft God ook alles met het hier en nu te maken. Maar wanneer alle nadruk ligt op het hier en nu, dan verleren we te wachten op de HEER. De Bijbel staat vol verhalen waarin mensen moeten leren wachten op God. Mozes wacht 40 jaar in de woestijn voordat hij opnieuw geroepen wordt. Job wacht 38 hoofdstukken voordat God begint te spreken. Psalm 27 eindigt met “Wacht op de HEER, wees dapper en vastberaden, ja, wacht op de HEER”. Job concludeert dat hij eerst van God had horen spreken, maar nu God heeft gezien (Job 42:5).
In de ontmoeting met God - in de aloude vormen van gebed, lezing van de Bijbel, lied en liturgie, geloofsgesprek en bezinning - kan het verlangen naar Hem weer groeien. 

We gaan de lijdenstijd tegemoet. Hoe zou het zijn om deze tijd, die ook wel vastentijd wordt genoemd, ons wat te beschermen tegen het bombardement van prikkels die allerlei verlangens naar de voorgrond roept. Hoe zou het zijn om deze tijd te gebruiken om tijd te nemen voor God en ons hart opnieuw te laten vullen met verlangen naar Hem die is en was en zal zijn?

ds. Menno Zandbergen