Lezing: Jakobus 1: 19-27
Jacobus zegt in dit Schriftgedeelte dat we ons moeten haasten om te luisteren. Alleen horen is echter niet genoeg, we moeten wat we horen ook doen. Dit luisteren vraagt echter om stilte om het Woord ook goed te kunnen verstaan.
Niet goed luisteren is als in de spiegel kijken en zodra je wegloopt vergeten zijn hoe je eruit ziet. Spiegel je daarom voortdurend aan het Woord.
Het luisteren wordt verbeeld door de opengeslagen Bijbel. De stilte die nodig is om te luisteren wordt gesymboliseerd door het kaarsje en het wijnglas: om stil te worden trek je je terug om je af te sluiten van de wereld om je heen maar is open naar boven. De graankorrels en druiven onder in het glas staan voor het doen: door het Avondmaal te vieren worden we gesterkt in het doen van wat God van ons vraagt. Rondom het glas liggen daarom ook korenaren en druiven.
In de spiegel zie je, als je vanaf de goede kant kijkt, Gods Woord en de Drie-Eenheid, gesymboliseerd door de drie witte rozen. Dit sterkt ons in het luisteren en doen van Gods Woord waardoor Zijn trouw (klimop) en verbondenheid in ons zichtbaar wordt.
