De liturgische schikking is gemaakt bij de schriftlezingen van vanmiddag uit Numeri 6 en Korintiërs 13. In beide Schriftgedeeltes wordt een zegen uitgesproken.
In Numeri staat de Priesterzegen. Deze zegen bestaat uit drie, steeds langer wordende zinnen: de zegen breidt zich uit.
1. Zegenen en beschermen wordt gesymboliseerd door het kruis. Een voorganger die de gemeente de zegen meegeeft met gespreide, zegende armen, heeft dezelfde vorm als een kuis.
2. Het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en genadig zijn wordt uitgebeeld door het witte lint over het kruis.
3. Zijn gelaat toewenden en vrede schenken is weergegeven door de witte orchidee die over het olijfboompje heen buigt. De kleur wit en de olijf staan beide voor vrede.
In de zegen in Korintiërs wordt ook een drieslag gemaakt:
1. De genade van de Heer Jezus Christus: het witte lint loopt door de hele schikking. Wit is ook de kleur van genade
2. De liefde van God: de rode kleur van de bloemen en het rode lint
3. De eenheid met de heilige Geest: de rode en gevlamde bloemen van de anturiums en de gloriosa, bloemen in de vorm van vlammetjes symboliseren hier de heilige geest. De eenheid wordt uitgebeeld door de linten in de 4 liturgische kleuren (wit, rood, paars en groen) die zich met elkaar verstrengelen.
Dit is de uitleg bij de Schriftgedeelten die we gelezen hebben. Het verhaal gaat echter door.
Vanuit een ander perspectief is er nog meer symboliek in de schikking verwerkt.
De linten lopen aan beide kanten naar beneden, ze gaan ieder een eigen weg. De gekleurde bloemen rechts zijn wij, De Rank. Wij blijven in Waddinxveen. De twee roze rozen aan de linker kant zijn Harald en Aline, zij gaan naar Nijkerk. Onze wegen leiden dus naar een nieuwe horizon. Maar we geloven allemaal dat God zijn trouw (klimop) zal bewijzen omdat Hij vasthoudt wat Hij begonnen is. Dus als onze paden na vandaag niet langer samengaan (de linten gaan twee kant op), blijven wij diep verbonden, in Zijn Geest en in Zijn Naam, kijk maar waar de linten samenkomen, bij het kruis.
Gods verhaal gaat dus door. Hij geeft een nieuw begin voor Harald en Aline en ook voor De Rank. Maar met Zijn zegen, die we als gemeente ook aan hen meegeven (gesymboliseerd door de planten met bladeren in de vorm van handen) stappen we allemaal de toekomst in met een hart vol dankbaarheid.
De goede luisteraar heeft het schitterende lied van Sela al herkend: ‘Gods verhaal gaat door’. Dit lied hebben we met elkaar en voor elkaar gezongen.
