De laatste keer catechese, buiten de vakanties elke dinsdagavond vaste prik, is een feestje waard. Ondanks voorstellen om anders dan anders eens een quiz of iets dergelijks te doen, won de film met chips en frisdrank het met glans.
Zo eenvoudig is dat trouwens niet; vind maar eens een film geschikt voor 12 tot 16 jarigen. Het wordt ‘God is (not) dead’, een verhaal dat zich afspeelt op een universiteit in Amerika. Een jonge student, vers van de middelbare school, komt in de collegebank voor een dilemma te staan. De docent filosofie vraagt de jonge studenten een verklaring te ondertekenen. Om eindeloze discussies te voorkomen en een gezamenlijk uitgangspunt te hebben waaruit de colleges filosofie gegeven kunnen worden, schrijft elke student ‘God is dood’ op een papier en zet zijn handtekening eronder. Zie hieronder de trailer van deze film.
De hoofdpersoon ondertekent de verklaring niet en gaat de uitdaging met de professor aan; door veel tijd in studie en voorbereiding te steken, komt hij in het geweer tijdens de colleges waar hij de professor bestookt met argumenten.
De jongeren kijken geïnteresseerd. Het word steeds stiller in het zaaltje; de chips zijn op, het geklets wordt minder, de discussies in de film steeds feller en persoonlijker. De student komt met argumenten van christelijke wetenschappers die de stelling van de professor weerleggen en stelt dat er wel een God moet zijn, dat het niet anders kan zijn. Gespannen wordt er in de zaal op het antwoord van de professor gewacht; als deze twijfelend antwoord geeft, gaat er onder de jongeren een geloei op. Alsof er een voetbalwedstrijd gewonnen werd. Het klonk ons als muziek in de oren en het klonk als een geloofsbelijdenis.
De kerk krimpt, dat is een bekend gegeven, in heel Nederland sluiten er kerken. Het 10-jaarlijkse rapport 'God in Nederland', dat vorige maand verscheen, bevestigt dat. Op dezelfde avond waarop het feestje ter afsluiting van het seizoen gevierd werd, werden er in de zaal daarnaast gesprekken gevoerd over oplossingen voor het kleiner worden van de gemeenten.
In het boegeroep van de jongeren klonk door dat God niet dood is, dat Hij verder gaat met zijn werk, met zijn kerk te bouwen.
Dit jaar zwaaien 9 jonge mensen af en zullen hun weg moeten vinden op universiteiten, hogescholen en mbo’s. We hebben geprobeerd een ‘stekkie’ van ons geloof door te geven in de vaste overtuiging dat God niet dood is, dat Jezus leeft en met ze meegaat. We hebben aan ze gevraagd om voor God te kiezen en verder te denken dan het nu nog beschermde leventje dat ze nu leiden.
En de mentoren hebben zich herhaaldelijk afgevraagd of we de jongeren wel bereikten; of de kloof niet te groot was. Maar toch kwamen ze elke dinsdagavond weer. Bij de jongste groep, in onze ogen zeer jonge catechisanten, was een enorme interesse in het boek Openbaringen, daar is op ingesprongen door een les daaraan te besteden. In de andere groepen, telkens begeleid door twee mentoren, waren er goede gesprekken. Tot onze verbazing groeide de laatste groep (15-16 jaar) in de loop van het jaar. We hebben soms erg gelachen, en veel dingen (en chips, en snoep) gedeeld.
O ja, en nog even over de film; er loopt ook een romantische verhaallijn doorheen en ze krijgen elkaar!
Elke avond hebben we een collecte voor Medair en het Leger des Heils gehouden (we konden niet kiezen). De collecte was dan aanleiding voor een gezellig kletsmoment en er werd diep in de zakken gegraven naar een dubbeltje of een cent, de opbrengst is € 107,54
Zo’n seizoen smaakt naar meer, namens Harry en Anneloes Vennik, Mattias Koudijzer, Bettina Oudenaarden, Ruud van Beek, Gertina Twigt en Peter Anker,
Joanneke Anker
De trailer van de film: